Traditioneel bier drinken in een township

Hier was ik weer, dit een keer met een stukje over; de townships, stage en onze surfavonturen.
Met ons gezellige groepje zijn we zondag vertrokken naar de township Langa, dit is de oudste hier in de West-Kaap. Ook hebben we een bezoek gebracht aan township Kayelitsha, dit is de grootste in Kaapstad. Hier leven 4 miljoen mensen. Er zijn 18 kerken, iets van 16 scholen en 10 primary schools. Ongelofelijk toch!
We begonnen in Langa, toen we daar aankwamen werden we gelijk gebracht naar een kerk. We kwamen daar binnen en werden hartelijk ontvangen, we werden naar onze plaatsen geleid. Wat mij gelijk opviel was dat iedereen heel uitbundig mee zong in de kerk, iedereen ging staan. Het had wat weg van de liedjes; Oh happy day. Het was echt ontzettend gaaf om te zien hoe ze hier in op gingen, die mensen zingen echt vol overtuiging. De mensen zitten de hele zondag van 9 tot 4 uur in de kerk, het is wel zo dat je in en uit kunt lopen. Er werd vaak Praise the lord geroepen en Halleluja.
Ook werden wij welkom geheten, we moesten gaan staan en vertellen waar wij vandaan komen, toen we dat hadden gedaan kregen we een heel groot applaus.
Later zijn we naar een Bed & Breakfast in Langa gegaan, dit is een huisje waar ongeveer 16 gezinnen in wonen. Kinderen slapen dan bij elkaar in bedden. Er is maar 1 kleine toilet, een wasbakje en een houten tafeltje. Het is echt klein en je verbaasd je er ook echt over dat er zoveel mensen in wonen.
Er waren mooie souvenirs te koop in Langa, die de mensen zelf hebben gemaakt. Ik heb een klein schilderijtje gekocht. De huisjes van de township zijn op het schilderijtje gemaakt van oude colablikjes en er zijn spelende kinderen op geschilderd. Het typeert de situatie. Ik vond hem erg mooi, dus heb hem gelijk gekocht. Natuurlijk heb ik er weer eens veelste veel voor betaald. Ik wou hem graag zo snel mogelijk hebben, dus ik heb zelfs niet eens de moeite genomen om af te dingen. Later hoorde ik dat iemand een kleine poging deed om af te dingen en die man ging al gelijk akkoord. Toen was het me wel duidelijk dat ik teveel had betaald. Maargoed, shit happens!
We hebben toen nog een “huisje” bekeken van binnen, de mensen waren erg gastvrij. Het is ongelofelijk dat die mensen met zo weinig middelen leven. Dingen die wij snel weggooien, gebruiken zij voor heel veel dingen. Er zijn veel kinderen die bedelen in township, deze mag je geen geld geven, vaak kopen zij hier drugs of alcohol voor.
Ik vond het eerst best een beetje vervelend om daar als toerist rond te lopen en foto`s te maken van het leed van die mensen. Maar de gids gaf aan dat we dit juist wel moesten doen, zo kon je het doorgeven en laten zien aan de mensen in je eigen omgeving. Duidelijk maken hoe de situatie echt is.
80% van de bevolking in Zuid-Afrika leeft in townships, toen ik dat hoorde dacht ik echt; dat is onmogelijk. Maar toen ik in Kayelitsha aankwam, werd het me wel duidelijk. Alles leeft daar op elkaar en zo dicht naast elkaar. Het is echt een mega grote township, over een hele grote vlakte uitgestrekt. Toen ik dat zag, begreep ik dat het inderdaad zo zal zijn dat 80% van de bevolking in townships leeft.
Je hebt 3 soorten townships; de maleisa (dit is een moslimbevolking), coloured people (dit zijn de mensen gemixt met het Nederlandse ras) en de black people (de verschillende afrikaanse stammen).
In totaal heb je 11 stammen in Zuid-Afrika, deze spreken allemaal hun eigen talen. Deze mensen woonden eerst district 6. Dat is een gebied in Kaapstad, de regering heeft ze daar weggejaagd, ze wouden daar nieuwe mooie huizen bouwen. District 6 is nog steeds niet bebouwd met nieuwe huizen en die mensen die daar woonden leven nu in grote armoede in de townships.
We zijn ook naar een local pub (golfplatenhuisje) gegaan. We kregen hier zelfgemaakt bier uit een grote metalen kom te drinken. Een vrouw had dit gemaakt, het bier wordt gemaakt van maïs. Bekers kennen ze daar niet, ze drinken gewoon met z’n allen uit dezelfde kom. Wij hebben ook allemaal 1 slok bier geproefd, zie foto.
De gids die ons de hele dag heeft begeleid, kwam zelf ook uit een township, hij kon er ons dus erg veel over vertellen. Je beseft heel goed nadat je dit hebt gezien, dat wij het zo goed hebben.
Oké, nu wat over onze eerste stagedagen op Simon van der Stel Laerskool.
Onze eerste stagedag, die begon al goed. `s Nachts ging in de villa om 4 uur het alarm af, ik zat samen met Esther echt rechtop in bed, dit maakte toch veel kabaal. Wat moesten we doen? Kijken of er iemand is? Brand? Nee, niks van dat alles. Blijkbaar was er niets aan de hand, dus konden we weer lekker verder slapen. Dit ging alleen niet zo makkelijk, was namelijk helemaal wakker. Om 6 uur ging onze wekker alweer en Eugene (onze directeur) kwam ons ophalen. We moesten ons echt ontzettend haasten die morgen, Eugene stond al voor onze deur en ik was nog mijn crackertje aan het opeten. Hij haalt onze deze week (veelste vroeg) op, later krijgen we fietsen. Over fietsen gesproken, je ziet hier zelden iemand fietsen. Het verkeer is een behoorlijke chaos. Daarom gaan mensen vaak niet op de fiets omdat het te gevaarlijk is. Eugene heeft ons een route laten zien, die wij het beste kunnen gaan fietsen. Hier is het verkeer nog redelijk rustig.
Toen we aankwamen op het schoolplein kwamen al die kindertjes op ons afrennen. Wat opviel was dat de kinderen erg beleefd waren, elk kind dat langs liep zei netjes hallo en zwaaide. Dit was wel grappig. Ook een groepje meisjes wouden graag zingen voor ons op het schoolplein, dit was echt leuk! Eugene had geregeld dat we in het Nederlands verwelkomd zouden worden, dus had hij een man en zijn zoon uitgenodigd die Nederlands spreken. Deze man bood ook aan om ons overal naartoe te brengen. Bijvoorbeeld s`avonds een keer naar de Tafelberg om de lichtjes van de stad te bekijken of naar Blauwberg om daar zonsondergang te zien. Hij vind het blijkbaar leuk om overal een beetje naartoe te rijden, nou ideaal dus!
Esther en ik gaan deze twee weken alle klassen langs. Esther begint in grade 7 en gaat dan elke dag een grade terug. Ik begin in Grade R (de kleuters) en ga elke dag een grade hoger. Na deze twee weken mogen we zelf aangeven welke grade ons leuk lijkt.
De voertaal is Afrikaans, dacht dat dat nog best makkelijk zou zijn, NOT! Als ze heel langzaam praten, kan ik het wel een beetje verstaan. Maar als ze zo razendsnel met elkaar praten, versta ik er echt niks van. Afrikaans lezen kan ik wel redelijk begrijpen. Volgens Eugene kunnen we na 2 maand redelijk goed Afrikaans praten, het zal mij benieuwen of dat werkelijk zo is.
Op deze school zitten veel blanke, maar ook wel donkere kinderen. Het is een beetje gemixt. Er wordt veel aandacht besteed aan sport op scholen in Zuid-Afrika. De school heeft tennisbanen, een atletiekbaan en een zwembad. Ook wordt er rugby en cricket gespeeld.
Zoals we in Nederland sportclubs hebben, valt het in Zuid-Afrika binnen het schoolprogramma of na schooltijd. Kinderen krijgen dan de mogelijkheid om een sport te beoefenen. Sportclubs kennen ze hier dus bijna niet.
De kinderen zijn erg disciplineert op deze school, ze lopen in rijen naar binnen. Wanneer de bel gaat, verzamelt elke grade zich op het schoolplein. Ze gaan dan per grade naar binnen, in een lange rij lopen ze dan naar binnen. Voor dat ze het klaslokaal ingaan, wachten zij in een rij tegen de muur. De leerkracht geeft dan aan wanneer ze naar binnen kunnen. Ik ben nu in grade R (de kleuters) Grade 1 (groep 3) ,Grade 2 (groep 4) en Grade 3 (groep 5) geweest. Het waren leuke dagen, wel vermoeiend. Dat vermoeiende komt vooral doordat ik de taal niet goed spreek. Ik hoop dat dit snel beter zal gaan. Elke morgen gaat om 6 uur al de wekker (echt te vroeg). De school begint dan ook al om 8 uur tot half 3. Er wordt veel klassikaal lesgegeven, echte methodes hebben ze niet. Elk kind heeft een map met allerlei werkbladen, per vak horen daar verschillende werkbladen bij. In elke grade wordt verschillend lesgegeven, de ene leerkracht schreeuwt veel tegen de kinderen, in andere klassen zijn er ook leerkrachten die dit niet doen. Aankomende week zal ik elke dag een kijkje gaan nemen in de hogere groepen. Aan het eind van de week zal ik moet kiezen welke groep mij het leukst lijkt om les aan te geven.
Vrijdagavond hebben we de zonsondergang bekeken in Cheapmans peak, er hingen wel wat wolkjes omheen. Maar toch was het mooi om te zien, het leek echt of de zon daalde in de zee. Daarna hebben we nog even lekker gegeten in Camps bay en lekker op het strand gezeten. Zaterdag hebben we eerst lekker uitgeslapen tot 9 uur, waren we wel aan toe! Na gezellig te hebben ontbeten, hebben we de trein gepakt naar Muizenberg. Daar hadden we afgesproken om te gaan surfen met Lory en Milou. Het stikte daar echt van de surfers, het was er ontzettend druk. Om 2 uur begon onze surfles. Met alle moeite wist ik me toch uiteindelijk in zo`n mega strak pakkie te hijsen. Toen ik het eenmaal aanhad, voelde ik me net een teletubbie. We kregen allemaal een surfbord en moesten deze naar het strand brengen.
Jeetje, wat was dat ding zwaar. Toen we eindelijk onze surfborden op het strand hadden liggen, begon onze instructie. Hij gaf aan wat we vooral niet moesten doen en wat wel. Toen we moesten we allemaal gaan liggen op het strand op ons surfbord. We moesten leren om erop te springen. Nou lachen geblazen, iedereen op het strand kon ons bekijken en had de dikste lol. Eindelijk konden we de zee in, de golven waren echt heel hoog. Het kostte me al heel wat moeite om een eindje de zee in te zwemmen met dat surfbord. De wind was erg sterk en de golven heel hoog. Die instructeurs telkens maar zwaaien dat we snel terug moesten komen, wanneer we weer aangestrand waren. Zij hielden dan je surfbord vast en wanneer er een grote golf kwam, moest je gaan peddelen met je handen. In het begin lukte het echt nog niet om te staan, telkens net niet. Het touw waar de surfplank aan vast zit, is aan je enkel vastgeknoopt. Wanneer ik van de surfplank afviel, wikkelde het touw om de surfplank. Zo zat ik dus echt vast gerold om de surfplank, dit was soms best eng. Nadat ik heel wat golven over me heen had gekregen en wel een liter zoutwater op had geslokt, lukte het me om te staan, jeeeeeeej! Dat was echt super gaaf. Na 2 uur les te hebben gehad, mochten we op ons eigen houtje gaan surfen. Ineens zei Inge: “goh, volgens mij hangt er nu een andere vlag”. Toen ik goed keek, zag ik inderdaad dat de vlag veranderd was. Er hing nu een witte vlag met een haai erop. Vlak daarna ging het haaienalarm af. Echt een gigantisch kabaal, een sirene gaat dan af met zwaailichten. Iedereen moet dan direct het water uit. Mensen die verder op zee zitten, worden opgehaald met een waterscooter. Iedereen staat dan op het strand te kijken of er iets te zien is. De haaienspotters hebben dan een haai gezien, vandaar dat het haaienalarm dan afgaat en iedereen het water uit moet. Ik heb heel goed gekeken of ik nog ergens een vinnetje kon zien, maar helaas!
Het was echt een hele leuke dag, we hebben veel gelachen. Het surfen wil ik zeker weten nog veel vaker gaan doen, ik vond dat echt heel erg leuk! Ik heb nu alleen wel ontzettend veel spierpijn, zelfs nog in mijn tenen.

Voor volgende week staat op de planning dat we de Tafelberg gaan beklimmen, het duurt ongeveer 4 uur voordat je boven bent, dit wordt dus nog een zware klus!
Ook willen we naar Robbeneiland gaan, waar Nelson Mandela gevangen heeft gezeten.

Lieve mensen, baie baie dankie voor alle leuke reacties!

Ik ga nu heerlijk in het zonnetje liggen, het is hier ongeveer zo`n 33 graden.. :)

Een dikke kus vanuit South-Africa,
Carmen.